Adaptéiert vum Guy Rewenig. Geschwat vum Pol Greisch Op der Rees veriirt e Mann sech an engem verluerenen Eck vun der Haute Provence. Do begéint hien den Elzéar Bouffier, e Schéifer, deen eleng lieft a mat vill Gedold, ganz fir sech, Eechele séint an op déi Manéier nnes Bëscher planzt. Wou virdrun eng verloosse Wüst war, wiist lues a lues eng lieweg Landschaft… Wann dëse Film och keng Biirger versat huet, sou huet en et dach fäerdeg bruecht, datt ganz Bëscher gewuess sin: am Québec, wou den Auteur selwer als iwerzeegten Ecologist lieft, hunn dausend Kanner et dem Held aus der Geschicht nogemaach. (TELERAMA) D'Zeechnunge si wonnerbar… Eng hallef Stonn Gléck pur. (LE MONDE)
Dans cette région désertique aux confins des Alpes et de la Provence, un voyageur s’est égaré…
Il rencontre un berger silencieux, Elzéar Bouffier, qui lui offre l’hospitalité. Elzéar est habité d’une étrange sérénité, qu’il offre à son hôte. Cette tranquillité, le berger la doit à cette tâche qu’il s’est assignée et que rien ne semble pouvoir interrompre : planter des arbres sur des hauteurs où plus rien ne pousse depuis des décennies. Ni les intempéries, ni les querelles guerrières des hommes n’arrêteront Elzéar Bouffier dans sa quête : en trois ans, il a déjà planté cent mille chênes ; en trente ans, il en aura planté tant que ceux-là seront comme une goutte d’eau dans un océan. Grâce à son grand oeuvre, à mesure que les arbres poussent, l’eau se remet à couler dans les sources taries et les animaux et les humains reviennent peupler ces paysages.
Jusqu’à la fin de ses jours, Elzéar Bouffier continuera son oeuvre anonyme, miraculeuse, qui redonnera vie à son pays...
Cette vesion du film est en luxembourgeois (lëtzebuergesch)